<$Isnin, 23 Februari 2009$>
RUMUSAN SEJARAH PATTANI
| Oleh: Mohd Afiq Kamaruzzaman
Pattani adalah sebahagian daripada tanah “Tanah Melayu”. Bagaimanapun, pada pertengahan abad ke-19 Pattani telah menjadi mangsa dasar imperialistik kerajaan Siam. Dalam tahun 1826, penaklukan Siam ke atas Pattani telah diakui oleh British. Dalam usahanya untuk mengukuhkan cengkamannya ke atas Pattani, dalam tahun 1902 kerajaan Siam telah melaksanakan dasar Thesaphiban. Dengan itu, sistem pemerintahan kesultanan Melayu telah dihapuskan. Dengan termeterainya perjanjian Bangkok pada tahun 1909, Pattani telah diakui oleh W.A.R Wood, konsol British di oleh British sebagai sebahagian daripada jajahan Siam walaupun tanpa kerelaan orang- orang Melayu Pattani. Semenjak penghapusan pemerintahan kesultanan Melayu Pattani, orang-orang Melayu Pattani berada dalam keadaan tertekan dan daif. Seperti yang diungkap Songkhla, orang-orang Melayu telah menjadi mangsa sebuah pemerintahan yang “misgoverned”. Justeru, tidaklah hairan kekacauan seringkali berlaku di Pattani. Pada tahun 1923, tengku Abdul Kadir Kamaruddin, bekas raja kerajaan Melayu Pattani, dengan sokongan pejuang- pejuang Turki, telah mengepalai gerakan pembebasan. Kebangkitan anti- Siam menjadi lebih hebat lagi apabila kerajaan Pibul Songgram ( 1939- 44 ) cuba mengasimilasikan kaum minoriti Melayu ke dalam masyarakat Siam melalui dasar Rathaniyom. Penglibatan Siam dalam Perang Dunia Kedua di pihak Jepun telah memberikan harapan kepada orang-orang Melayu Pattani untuk membebaskan tanah air mereka daripada jajahan Siam. Tengku Mahmood Mahyideen, putera bekas Raja Melayu Pattani juga seorang pegawai berpangkat Mejar dalam pasukan Force 136, telah mengemukakan rayuan kepada pihak berkuasa British di India supaya mengambil alih Pattani dan wilayah sekitarnya serta digabungkan dengan Tanah Melayu. Cadangan Tengku Mahmood itu adalah selaras dengan rancangan Pejabat Tanah Jajahan British untuk mengkaji kedudukan segenting Kra dari sudut kepentingan keselamatan Tanah Melayu selepas perang. Harapan itu semakin cerah apabila kuasa- kuasa berikat, dalam Pengisytiharan San Francisco pada bulan April 1945, menerima prinsip hak menentu nasib sendiri ( self- determination ) sebagai usaha membebaskan tanah jajahan daripada belenggu penjajahan. Atas semangat itu, pada November 1945, sekumpulan pemimpin Melayu Pattani dipimpin oleh Tengku Jalal, bekas wakil rakyat wilayah Narathiwat, telah mengemukakan petisyen kepada kerajaan British merayu supaya empat wilayah di selatan Siam dibebaskan daripada pemerintahan Siam dan digabungkan dengan Semenanjung Tanah Melayu. Namun begitu, pendirian British terhadap Siam berubah apabila peperangan Pasifik tamat. Keselamatan tanah jajahan dan kepentingan British di Asia Tenggara menjadi pertimbangan utama kerajaan British dalam penggubalan dasarnya terhadap Siam ataupun Pattani. Kerajaan British memerlukan kerjasama Siam bagi mendapatkan bekalan beras bagi keperluan tanah jajahannya. Tidak kurang pentingnya, kerajaan British terpaksa menyesuaikan dasarnya terhadap Siam dengan tuntutan Amerika Syarikat yang mahu mengekalkan wilayah Siam seperti dalam tahun 1941. Kebangkitan Komunis di Asia Tenggara, khususnya di Tanah Melayu pada tahun 1948, menjadi faktor pertimbangan British dalam menentukan dasarnya. Kerajaan British menganggap Siam sebagai negara penampan terhadap ancaman Komunis China. Justeru, kerajaan British mahu memastikan Siam terus stabil dan memihak kepada Barat dalam persaingan dengan negara- negara Komunis. Kerajaan British memerlukan kerjasama kerajaan Siam bagi menghapuskan kegiatan pengganas- pengganas Komunis di perbatasan Tanah Melayu- Siam. Kebetulan pula kerajaan Siam telah memberi jaminan untuk memperkenalkan reformasi pentadbiran dan sosio- ekonomi di Pattani bagi mengatasi masalah yang dihadapi oleh masyarakat Melayu. Oleh kerana itu, isu Pattani mula dianggap kurang penting, malahan jika dibangkitkan akan menjejaskan hubungan dengan Siam. Selepas persidangan Songkla pada awal Januari 1949, pihak berkuasa British di Tanah Melayu atas tuntutan pihak Siam mula mengambil tindakan terhadap pemimpin-pemimpin perjuangan Pattani. GEMPAR juga telah diharamkan. Tengku Mahmood Mahyideen telah ditekan manakala Haji Sulung dihukum penjara. Pergerakan Politik Pattani semakin lemah dengan kematian Tengku Mahmood Mahyideen dan Haji Sulung pada tahun 1954. Sehubung perjuangan politik kemerdekaan Pattani, seorang pegawai Pejabat Tanah Jajahan British pernah mengulas bahawa: If the affair in this world were settled by common and equity, I personally have no doubt what ever that Pattani ought to be seperated from Siam dan become part of Malaya. The inhabitants are 90%. Malaya and 90% Mohamedans ( in a Buddhist country ). All their connections are with the south, and particulary with Kelantan, and the Siamese record in Pattani is one of dreary mis- rule interspersed with sporadic outbursts of actual tyranny. There is no doubt that where the wishes of the inhabitants lie, and a fair plebscite ( if one could be arranged ) could only have one result. In the complexs affair of international polotics, however, mere practical considerations of this mind do not find much place. Label: FOKUS |
posted by PMTIS at 4:32 PTG
Catat Ulasan